Η θεατρική ομάδα του 11ου ΓΕΛ Περιστερίου, την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2024, παρακολούθησε στο Θέατρο Μπέλλος την παράσταση «Η λέξη πρόοδος στο στόμα της μητέρας μου ηχούσε πολύ φάλτσα» του Ρουμάνου συγγραφέα Ματέι Βίζνιεκ.
Μία ποιητική παράσταση με γκροτέσκα στοιχεία που αναφέρεται όχι μόνο στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και στην ιστορία των καθημαγμένων Βαλκανίων, αλλά χωράει μέσα της τη φρίκη κάθε πολέμου που στιγματίζει εις το διηνεκές την ανθρώπινη ύπαρξη. Οι ήρωες απλοί άνθρωποι, θύματα του πολέμου και των μεταπολεμικών συνθηκών. Η μάνα θέλει να βρει τα κόκαλα του γιου της, γιατί μετά τον πόλεμο ευτυχισμένη είναι η μάνα που κλαίει πάνω από τον τάφο του δικού της παιδιού.
Γι’ αυτό ο πατέρας, ψάχνοντας το παιδί τους, σκάβει τους ομαδικούς τάφους και ανασύρει οστά και προσωπικά αντικείμενα – κτερίσματα των νεκρών. Ξαναγεμίζει έτσι λάκκους το χώμα της πατρίδας του. Στην εναγώνια αυτή αναζήτηση τον συντροφεύει ο γιος του και μας συστήνει τους νεκρούς φίλους του, χωρίς διακρίσεις πια εθνικότητας και στρατοπέδου. Ο γείτονας πουλάει κόκαλα νεκρών, για να απαλύνει τον πόνο των επιζώντων. Το επιβάλλει άλλωστε και ο καπιταλισμός. Το ίδιο σύστημα υπηρετεί και η ηλικιωμένη μαυραγορίτισσα, που «ενδιαφέρεται» κυρίως για το συνάνθρωπο. Η κόρη, θύμα σωματεμπορίας, εκπορνεύεται στην Ιταλία. Το τραγούδι της είναι θρήνος για τους νεκρούς και τους επιζώντες κάθε πολέμου. Ο πόλεμος έγινε, για να εκδημοκρατιστούν οι χώρες και να προοδεύσουν οι λαοί. Η λέξη πρόοδος βέβαια ηχεί πολύ φάλτσα στο στόμα όλων των θυμάτων που επιβίωσαν, κυρίως όμως στο στόμα της μάνας, που θρηνεί το χαμένο της παιδί. Συγκινηθήκαμε βαθιά, χαμογελάσαμε με πικρία, προβληματιστήκαμε.
Η θεατρική μας ομάδα στο τέλος της παράστασης συνομίλησε και αντάλλαξε απόψεις με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς (Αλέξανδρος Βάρθης, Τάσος Λέκκας, Μάνια Παπαδημητρίου, Δημήτρης Πετρόπουλος, Ελίζα Σκολίδη).
Τους ευχαριστούμε που δέχτηκαν να απαθανατίσουμε τη στιγμή. Τους ευχαριστούμε για το ταξίδι.