Το Α2 στο νέο μουσείο της Ακρόπολης

Το  Α2 στο νέο μουσείο της Ακρόπολης

 

 

 

 

Μάιος 2010

ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

   Το Νοέμβριο του 2009 το τμήμα μας, το Α2 του 11^ου Λυκείου Περιστερίου είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί το νέο μουσείο της Ακρόπολης που βρίσκεται απέναντι από τον «ιερό βράχο». Ήταν το μόνο τμήμα του σχολείου που είχε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει αυτή την εκπαιδευτική εκδρομή, γιατί από τη στιγμή που λειτούργησε το μουσείο βρίθει επισκεπτών. Με αφορμή την επίσκεψή μας αυτή στο μουσείο, που πραγματοποιήθηκε με τη συνοδεία της φιλολόγου μας κας Σιμιντζή και της καθηγήτριάς μας στα αγγλικά κας Γκουβάτσου, σκεφτήκαμε να φτιάξουμε ένα αφιέρωμα που να περιέχει τις εντυπώσεις μας απ? όσα είδαμε στο μουσείο. Το αφιέρωμα αυτό θέλουμε να αποτελέσει ενθύμιο  για μας , αλλά και το έναυσμα για όλους τους μαθητές του σχολείου μας ώστε να επισκεφτούν το μουσείο.

ΣΤΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ?

    Συναντηθήκαμε όλοι στο σταθμό του Αγίου Αντωνίου, όπου μας περίμεναν οι δύο καθηγήτριές μας. Επικυρώσαμε τα εισιτήρια και  μπήκαμε στο μετρό. Κατεβήκαμε στη στάση Ακρόπολη. Εκεί εντυπωσιαστήκαμε και ταυτόχρονα συγκλονιστήκαμε από τα συντρίμια των αγγείων και άλλων οικιακών σκευών που εκτίθενται, καθώς και από τις εικόνες του Μετροπόντικα να σαρώνει στο πέρασμά  του τον κρυμμένο στη γη αρχαίο ελληνικό θησαυρό!    Βγήκαμε στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου και ανηφορίσαμε στον πεζόδρομο προς το μουσείο. Στα δεξιά μας η Ακρόπολη στεκόταν αγέρωχη και επιβλητική.

 

 

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Το μουσείο βρίσκεται στη νότια κλιτύ της Ακρόπολης, στο οικόπεδο του πρώην στρατοπέδου Μακρυγιάννη , σε ευθεία απόσταση 280 μέτρων από τον Παρθενώνα. Η κύρια είσοδος του κτηρίου βρίσκεται επί της οδού Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ενώ το μουσείο περικλείεται από τις οδούς Μακρυγιάννη , Χατζηχρήστου και Μητσαίων.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Ο αρχιτέκτονας του μουσείου Μπ. Τσουμί αναφέρει ότι το έργο προσδιορίστηκε από τη θέση του μουσείου στους πρόποδες της Ακρόπολης, την αρχαιολογική ανασκαφή, τον πολεοδομικό ιστό, το θερμό κλίμα και τη σεισμικότητα της περιοχής. Όλοι αυτοί οι παράγοντες τον οδήγησαν σε μία «λιτή αρχιτεκτονική λύση» που διαπνέεται από τη μαθηματική ακρίβεια και την ιδεολογική σαφήνεια της Αρχαίας Ελλάδας.

 

Για να είμαστε βέβαια ειλικρινείς το πρώτο που είπαμε βλέποντας το κτίριο όπου στεγάζεται το μουσείο ήταν πως η μοντέρνα αρχιτεκτονική του είναι αταίριαστη σε σχέση με τα έργα που εκτίθενται.

Μπορεί όμως ο όγκος του μουσείου να ξαφνιάζει και το ίδιο να απέχει κατά πολύ από την αρχιτεκτονική νεοκλασική παράδοση, όμως το νέο μουσείο της Ακρόπολης είναι επιβλητικό και δείγμα υψηλής  αρχιτεκτονικής. Καταφέρνει για πρώτη φορά να συγκεντρώσει σε έναν ενιαίο χώρο όλα τα ευρήματα από τον «ιερό βράχο» και να παρουσιάσει με μοναδικό τρόπο την ιστορία της  Ακρόπολης.

Με βάση τα σχέδια του Γαλλοελβετού αρχιτέκτονα Μπ. Τσουμί και του Έλληνα  αρχιτέκτονα Μιχάλη Φωτιάδη δημιουργήθηκε για το παγκόσμιο κοινό ένα μουσείο σε εκθεσιακό χώρο 14.000 τμ . Τα λιτά υλικά που χρησιμοποιήθηκαν επιλέχθηκαν για συγκεκριμένους λόγους:

Τσιμέντο για να αναδεικνύεται το φως που εκπέμπει το λευκό μάρμαρο των γλυπτών

Γυαλί για να φωτίζονται με φυσικό τρόπο τα εκθέματα και

Σίδερο στο πλαίσιο μιας ολοκληρωμένης αντισεισμικής κατασκευής.

Μεγάλος ήταν ο ενθουσιασμός μας, όταν προσέξαμε ότι υπάρχουν καθρέφτες σε όλο το μπροστινό μέρος του κτιρίου στους οποίους αντικατοπτρίζεται ο βράχος της Ακρόπολης.

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ

  Το μουσείο είναι κατασκευασμένο σε πιλοτή, δηλαδή τα 2/3 του κτιρίου στηρίζονται σε κολόνες και μόνο το 1/3 ακουμπά στο έδαφος.  Αυτό συμβαίνει λόγω των ευρημάτων που βρίσκονται κάτω απ? αυτό, δηλαδή της αρχαίας πόλης, που μπορεί να δει κανείς με το που μπαίνει στον προαύλιο χώρο του μουσείου , αλλά και στο ισόγειο του κτιρίου, μέσα από το διάφανο, γυάλινο  δάπεδό του, το οποίο εντυπωσίασε όλους τους μαθητές του τμήματος.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Το μουσείο αναπτύσσει τις εκθεσιακές του ενότητες σε τρία επίπεδα , αλλά και στη βάση, όπου βρίσκεται η αρχαιολογική ανασκαφή. Από το ισόγειο η μετάβαση στο πρώτο επίπεδο περνά από μία τεράστια και ευρύχωρη ράμπα. Αριστερά και δεξιά της ράμπας εκτίθενται τα ευρήματα των Κλιτύων της Ακρόπολης από τα ιερά, που ήταν ιδρυμένα στις πλαγιές της Ακρόπολης, καθώς και από τον οικισμό που αναπτύχθηκε στις υπώρειες του λόφου κατά τη διάρκεια όλων των ιστορικών περιόδων. Για πρώτη φορά παρουσιάζονται άπειρα σκεύη καθημερινής χρήσης, ευρήματα από τις πλαγιές της Ακρόπολης και τα πηγάδια της, όπως αμφορείς, λύκινθοι, θραύσματα μελανόμορφων και ερυθρόμορφων αγγείων. Ακόμη είδαμε πολλές αναθηματικές πλάκες. Προσπαθήσαμε να διαβάσουμε το περιεχόμενό τους και εντυπωσιαστήκαμε απ? το γεγονός ότι η γραφή των αρχαίων δεν ήταν αυτή που μαθαίνουμε στο σχολείο με τα πνεύματα και τους τόνους. Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έγραφαν με κεφαλαία γράμματα, δε χώριζαν τις λέξεις και δεν έβαζαν πνεύματα και τόνους!

 

Στο βάθος της αίθουσας συναντούμε ένα  επικλινές δάπεδο που μας οδηγεί στο επίπεδο με τα αρχαϊκά ευρήματα και μας παραπέμπει στην ανάβαση στον ιερό βράχο της Ακρόπολης.

Στον πρώτο όροφο ,στην αίθουσα των Αρχαϊκών έργων , βρήκαν τη θέση τους τα μεγαλοπρεπή γλυπτά, που κοσμούσαν τους πρώτους μεγάλους ναούς της Ακρόπολης, αλλά και αφιερώματα των πιστών , όπως ήταν οι Κόρες, οι ιππείς, οι γραφείς, τα αγάλματα της θεάς Αθηνάς, τα μικρά χάλκινα και πήλινα αφιερώματα. Στα Αρχαϊκά αυτά ευρήματα της Ακρόπολης  προστίθενται και αυτά των Προπυλαίων, του Ερεχθείου και του ναού της Αθηνάς  Νίκης, καθώς επίσης και έργα της Ρωμαϊκής και Πρώιμης Μεταβυζαντινής Αθήνας. Όλα τους είναι τοποθετημένα ελεύθερα στο χώρο και οι Καρυάτιδες τα επιβλέπουν από μία ανώτερη θέση. Είναι τοποθετημένες σ? ένα άνοιγμα του α? ορόφου και μπορεί ο επισκέπτης του μουσείου περνώντας την είσοδο και κοιτώντας προς τα πάνω να τις δει να στέκονται επιβλητικές.

 

ΟΙ ΚΟΥΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΡΕΣ

Στην επίσκεψη μας στο μουσείο της Ακρόπολης μία ομάδα αγαλμάτων που μας εντυπωσίασαν πιο πολύ και μας προξένησαν το ενδιαφέρον να ασχοληθούμε και να βρούμε πληροφορίες γι? αυτά ήταν οι κούροι και οι κόρες.  Ένα μεγάλο τμήμα του μουσείου φιλοξενεί αυτά τα αγάλματα

.

 με τη μορφή νεαρών ανδρών και κοριτσιών, που ονομάζονται κούροι και κόρες και ήταν επιτύμβια μνημεία ή αναθήματα σε ιερά. Οι κούροι εμφανίζονται σε ηρωική γυμνότητα και συνδέονται συχνά με τον Απόλλωνα, από ιερά του οποίου προέρχονται ολόκληρες σειρές (Δίδυμα, Δήλος, Πτώον). Ωστόσο δεν λείπουν και οι εξαιρέσεις, όπως στην περίπτωση των κούρων του Σουνίου, οι οποίοι συνδέονται με τον Ποσειδώνα. Οι κόρες εμφανίζονται πάντα ντυμένες κυρίως στα ιερά γυναικείων θεοτήτων, όπως στο Ηραίο της Σάμου και στην αθηναϊκή Ακρόπολη. Μολονότι αντρικοί και γυναικείοι τύποι είναι ήδη γνωστοί από το δαιδαλικό ρυθμό και από τα άλλα πρώιμα αγάλματα με τις ανατολικές επιδράσεις, οι τύποι του κούρου και της κόρης ?που διαμορφώθηκαν στις αρχές του 6^ου αιώνα π.Χ.- ξεχωρίζουν από πολλές  απόψεις. Η στροφή προς τη ρεαλιστική απεικόνιση έγινε σαφής.  Τα μέλη του σώματος αποδίδονταν και με πιο σωστές αναλογίες και με περισσότερη ακρίβεια. Οι μύες απέκτησαν όγκο, πλαστικότητα και φυσικότητα. Ένα μειδίαμα, που προσέδιδε ζωντάνια και παράλληλα εξυπηρετούσε τεχνικούς σκοπούς επιλέχτηκε ως η στερεότυπη έκφραση του προσώπου. Τόσο οι κούροι όσο και οι κόρες σκαλίζονταν μαζί με την πλίνθο, με τη βάση δηλαδή που ήταν συμφυής με το άγαλμα και ακολουθούσε το περίγραμμα των ποδιών του. Η πλίνθος με τη σειρά της στερεωνόταν μέσα σε μία μεγαλύτερη τετράγωνη βάση.

Παρατηρώντας την κόμη των αγαλμάτων είδαμε ότι σε ορισμένα υπήρχε χρώμα και αναρωτηθήκαμε αν ήταν βαμμένα αγάλματα. Ακούγοντας τα σχόλια , μια από τις αρχαιολόγους του μουσείου μας πληροφόρησε ότι όλα τα αγάλματα ήταν βαμμένα με διάφορα χρώματα τα οποία όμως μόλις που φαίνονται πια λόγω των χρόνων που έχουν περάσει και της φθοράς που έχουν υποστεί.

Αν για τους κούρους τα ανατομικά χαρακτηριστικά είναι ο κυριότερος μίτος της εξέλιξής τους, τη θέση αυτή επέχει στις κόρες η πτυχολογία των ενδυμάτων. Όλα τα ενδύματα ήταν ορθογώνια κομμάτια υφάσματος που στερεώνονταν με κουμπιά, πόρπες  και περόνες . Τα συνηθέστερα ήταν ο ιωνικός χιτώνας -όπως μάθαμε- που συνδυαζόταν συχνά με το λοξό ιμάτιο, το επίβλημα (πανωφόρι) και ο πέπλος. Ο τελευταίος εμφανίστηκε ήδη από τα μέσα του 6^ου αιώνα π.Χ. , αλλά αντικατέστησε το χιτώνα μόλις στη διάρκεια του 5^ου αιώνα π.Χ. Τα ενδύματα κίνησαν το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών και έπαψαν να παριστάνονται ως μια επίπεδη επιφάνεια, απέκτησαν βάθος και πλαστικότητα, επηρεάζοντας έτσι το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς.

Αφού παρατηρήσαμε προσεκτικά τους κούρους και τις κόρες θαυμάσαμε τον τρόπο με τον οποίο δούλεψαν οι γλύπτες προσέχοντας την παραμικρή λεπτομέρεια από τα μαλλιά μέχρι και τα δάχτυλα των ποδιών των αγαλμάτων. Η στάση τους, το βλέμμα τους και τα σπάνια ενδύματά τους ήταν πολύ ιδιαίτερα και κέρδισαν όλες τις εντυπώσεις. Πρόκειται για αναπαράσταση νέων στην καλύτερη στιγμή της ζωής τους, τη γεμάτη ζωντάνια και σφρίγος που φιλοτεχνούνται για να τοποθετηθούν είτε ως αναθήματα στα ιερά ή τους τάφους είτε ως εικόνες κάποιου θεού.

Ο κούρος εικονίζει ένα γυμνό νέο που στέκεται προς τα εμπρός. Προβάλλει το αριστερό του πόδι, ενώ τα χέρια του ακουμπούν στους μηρούς με τα δάχτυλα σφιγμένα σε γροθιές. Το σώμα του είναι γυμνασμένο και τα μαλλιά είναι μακριά σχηματίζοντας πλεξούδες που πέφτουν αριστερά και δεξιά στο λαιμό. Το πρόσωπο είναι μεγάλο και τριγωνικό. Το πιο σημαντικό είναι το ελαφρύ χαμόγελο. Η κόρη είναι ντυμένη με τρόπο που στην πρώιμη αρχαϊκή περίοδο δεν τονίζει ιδιαίτερα το θηλυκό στοιχείο, με βαθμιαία απογύμνωση όσο περνούν τα χρόνια. Τα πόδια είναι κολλητά το ένα με το άλλο. Το ένα χέρι ακουμπά στον μηρό ενώ το άλλο διαγώνια στο στήθος.

ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ

Στο μουσείο της Ακρόπολης είδαμε τις πέντε από τις έξι Καρυάτιδες. Πρόκειται για τα αγάλματα νεαρών γυναικών που κοσμούσαν το Ερεχθείο, δηλαδή το ναό που χτίστηκε στη βόρεια πλευρά του βράχου της Ακρόπολης. Η έκτη Καρυάτιδα βρίσκεται στο βρετανικό μουσείο. Ονομάστηκαν Καρυάτιδες μεταγενέστερα, επειδή σχετίσθηκαν με τις κοπέλες από τις Καρυές της Λακωνίας, που χόρευαν ένα χορό προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδος.

Στα αρχαία χρόνια οι όμορφες και λυγερόκορμες κόρες των Καρυών κρατούσαν στο κεφάλι τους κάνιστρα με άνθη και χόρευαν γύρω από το άγαλμα της θεάς Αρτέμιδος θρησκευτικούς χορούς στις μεγάλες γιορτές. Η ομορφιά τους ήταν τόσο ξακουστή που συχνά οι αρχιτέκτονες της Αρχαίας Ελλάδας παράγγελναν στους γλύπτες μαρμάρινες Καρυάτιδες για να αντικαθιστούν μ? αυτές τις κολόνες που συγκρατούσαν  τις παραστάδες της εισόδου διαφόρων ναών, οικοδομημάτων και μνημείων. Φιλοτεχνήθηκαν από το γλύπτη Αλκαμένη ή από το γλύπτη Καλλίμαχο.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Μετά την ξενάγησή μας στον πρώτο όροφο του μουσείου της Ακρόπολης, ανεβήκαμε με τις κυλιόμενες σκάλες στο δεύτερο όροφο όπου βρίσκεται η αίθουσα προβολής μίας μικρής ταινίας με την ιστορία του Παρθενώνα. Οι δημιουργοί της ταινίας με τη βοήθεια της ψηφιακής εικόνας κατόρθωσαν να κάνουν μια σύντομη αναδρομή στο χρόνο, να περιγράψουν το μοναδικό αυτό χτίσμα και να δείξουν τις λεηλασίες που υπέστη ο Παρθενώνας με το πέρασμα του χρόνου.

Η προσεγμένη δουλειά όλων όσων επιμελήθηκαν τη δημιουργία αυτής της ταινίας είναι φανερή, καθώς καθηλώνει κάθε θεατή  που την παρακολουθεί.

Αντλούμε πληροφορίες σχετικά με το πώς χτίστηκε ο Παρθενώνας και μαθαίνουμε για τις επιδρομές που δέχτηκε από τους πολιορκητές στο   πέρασμα του χρόνου. Συγκεκριμένα, ο Παρθενώνας χτίστηκε πάνω σε προηγούμενο ναό της  θεάς Αθηνάς, ο οποίος καταστράφηκε από τους Πέρσες κατά τη διάρκεια των Περσικών πολέμων.

Η πρώτη καταστροφή του ναού έγινε το 267 μ.Χ. από τους Ερούλους (ένα λαό σκανδιναβικής προέλευσης), οι οποίοι κατέλαβαν την Αθήνα και πυρπόλησαν τον Παρθενώνα. Καταστράφηκε η αρχική στέγη, ολόκληρη η εσωτερική κιονοστοιχία, ενώ έπαθαν σοβαρές ζημιές οι τοίχοι του σηκού. Περίπου εκατό χρόνια αργότερα, την περίοδο που ήταν αυτοκράτορας ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, έγιναν κάποιες διορθώσεις, όχι όμως και τόσο πετυχημένες.

http://users.thess.sch.gr/ipap/Ellinikos Politismos/im parth/ekklesia.jpgΤο 529 μ.Χ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός διατάζει το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών της αρχαιότητας. Οι φιλόσοφοι εγκαταλείπουν την Αθήνα η οποία μετατρέπεται σε μικρή και ασήμαντη επαρχιακή κωμόπολη. Ο Χριστιανισμός επιβάλλεται και ο Παρθενώνας γίνεται εκκλησία της του Θεού Σοφίας. Το 1205 μ.Χ. οι Φράγκοι καταλαμβάνουν την Αθήνα και ο Παρθενώνας γίνεται ο καθεδρικός ναός τους.http://users.thess.sch.gr/ipap/Ellinikos Politismos/im parth/temenos.jpgΤο 1456 μ.Χ. ο Τούρκος Ομάρ Τουραχάν, στρατηγός του Μωάμεθ, κυριεύει την Αθήνα και ο Παρθενώνας μετατρέπεται σε τζαμί. Το 1674 ο Charles-Francois Olier μαρκήσιος De Nointel επισκέπτεται την Αθήνα με το ζωγράφο Jacques Carrey στην ακολουθία του.

Ο Carrey έκανε λεπτομερή σχέδια του Παρθενώνα και των γλυπτών.   Τα σχέδια αυτά είναι ανεκτίμητα, γιατί απεικονίζουν λεπτομερειακά τον Παρθενώνα λίγο πριν από την καταστροφή του.http://users.thess.sch.gr/ipap/Ellinikos Politismos/im parth/ekrixi.jpgΤο 1687 ο βενετσιάνικος στρατός με το Μοροζίνι πολιορκεί τους Τούρκους που βρίσκονταν στην Ακρόπολη. Μια οβίδα πέφτει στον Παρθενώνα, που χρησιμοποιούταν ως πυριτιδαποθήκη και προκάλεσε έκρηξη με αποτέλεσμα την ανατίναξη του κτηρίου, μεγάλα τμήματα του οποίου καταστρέφονται ή εκσφενδονίζονται. Ο Μοροζίνι τελικά κυρίευσε την Ακρόπολη και στην προσπάθειά του να κλέψει κάποια γλυπτά προκάλεσε κι άλλες ζημιές. Τον επόμενο χρόνο ο Μοροζίνι εγκατέλειψε την Αθήνα και επέστρεψαν οι Τούρκοι. Οι ζημιές από την έκρηξη πρέπει να ήταν οι εξής: έπεσαν τρεις (3) τοίχοι του σηκού, η πρόσταση του πράναου, έξι (6) κίονες της νότιας και οκτώ (8) της βόρειας πλευράς.Το 1801 μ.Χ. ο Thomas Bruce, κόμης του Έλγιν, πρεσβευτής της Αγγλίας στην Υψηλή Πύλη, κατάφερε να αποσπάσει από το Σουλτάνο φιρμάνι με το οποίο του δινόταν η άδεια να αφαιρέσει από τις χώρες που βρίσκονταν στη δικαιοδοσία του σουλτάνου, όποια αρχαιότητα ήθελε με το πρόσχημα ότι θα τα έπαιρνε για να τα αντιγράψει. Έτσι ο Έλγιν απέσπασε από την Ακρόπολη διάφορα γλυπτά. Στην προσπάθειά του να αρπάξει όσο περισσότερα μπορούσε, προκάλεσε και μεγάλες ζημιές. Συνολικά μετέφερε στο Λονδίνο δεκαοκτώ (18) αγάλματα από τα αετώματα, δεκαπέντε (15) μετόπες και πενήντα (50) λίθους από τη ζωφόρο μήκους εβδομήντα πέντε (75) μέτρων.  Το 1815 το Βρετανικό Μουσείο αγόρασε από τον Έλγιν τα γλυπτά του Παρθενώνα.

Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 η Ακρόπολη απελευθερώνεται στην αρχή από τους

 

Έλληνες, όμως θα πολιορκηθεί αργότερα από το στρατό του Κιουταχή πασά. Το 1827 οι Τούρκοι κυριεύουν την Ακρόπολη και φεύγουν οριστικά το 1833. Αρχίζει η απομάκρυνση των ερειπίων του οικισμού που είχε σχηματιστεί με τον καιρό πάνω στον ιερό βράχο. Το 1885 ξεκινούν οι ανασκαφές που θα φέρουν στο φως όσα είχαν θάψει οι Αθηναίοι μετά την περσική καταστροφή του 480 π.Χ.  Το 1898 αρχίζει η προσπάθεια για την αναστήλωση των μνημείων που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν οι σκηνές στις οποίες παρουσιάζονται οι επιδρομείς να πυρπολούν τον Παρθενώνα καταστρέφοντας αρκετά από τα μάρμαρά του.

Με θράσος και ασυδοσία κατέστρεψαν όλα όσα οι πρόγονοί μας έχτισαν με κόπο και μάλιστα πριν ακόμη άλλοι λαοί αναπτύξουν τον πολιτισμό τους και δημιουργήσουν τα δικά τους μνημεία. Επίσης ήταν φριχτή η εικόνα  στην οποία ο Παρθενώνας δέχτηκε την απόλυτη καταστροφή από  εμπρηστές και κάηκε ολοσχερώς.

 

Παρόλη τη θλίψη μας όμως  για την καταστροφή που υπέστη ο Παρθενώνας όπως είδαμε παρακολουθώντας το βίντεο, νιώσαμε πολύ περήφανοι που εμείς οι ΄Ελληνες έχουμε την τιμή να διατηρούμε στην πατρίδα μας ένα τόσο μοναδικό και πολύτιμο μνημείο της αρχαιότητας.

ΕΛΓΙΝΕΙΑ ΜΑΡΜΑΡΑ

Στον ίδιο όροφο που γίνεται η προβολή της ολιγόλεπτης ταινίας εκτίθενται περιμετρικά η ζωφόρος του Παρθενώνα. Κάποια από τα κομμάτια της ζωφόρου δεν είναι τα αυθεντικά είτε επειδή έχουν κλαπεί από τον Έλγιν είτε επειδή έχουν καταστραφεί από τις πολλαπλές καταστροφές που έχει δεχθεί ο Παρθενώνας. Γι? αυτό έχουν αντικατασταθεί, όμως καθένας μπορεί να ξεχωρίσει αν είναι τα αληθινά από το πιο λευκό χρώμα του μαρμάρου τους. Η ζωφόρος με το ανατολικό αέτωμα που αναπαριστά τη γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του Δία και το δυτικό που αναπαριστά τη φιλονικία του Ποσειδώνα με την Αθηνά εκτίθενται δίνοντάς μας μια σαφή εικόνα του Παρθενώνα. Η συναισθηματική μας φόρτιση σχετικά με τα Ελγίνεια Μάρμαρα δικαιολογεί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που δείξαμε γι? αυτά κατά την ξενάγηση. Τα Ελγίνεια Μάρμαρα ανήκουν στην Ακρόπολη και γι? αυτό είναι αναγκαίο να επιστρέψουν στην Ελλάδα λέγαμε καθώς βλέπαμε τα αντίγραφα των μαρμάρων.

 

Τα γλυπτά του Παρθενώνα ,τα γνωστά ως Ελγίνεια Μάρμαρα, αποτελούν μεγάλη συλλογή από μαρμάρινα γλυπτά που μεταφέρθηκαν

 

στην Βρετανία το 1806 από τον Τόμας Μπρους, Ζ? κόμη του Έλγιν, πρέσβη στην Οθωμανική αυτοκρατορία από το 1799 μέχρι το 1803.

Εκμεταλλευόμενος την Οθωμανική ηγεμονία στην ελληνική επικράτεια, κατάφερε και απέκτησε φιρμάνι από τον Οθωμανό Σουλτάνο- όπως αναφέρθηκε πιο πριν- για την αποκαθήλωσή τους από τον Παρθενώνα με σκοπό τη μέτρηση και την αποτύπωσή τους σε σχέδια και στη συνέχεια προχώρησε στην αφαίρεση και φυγάδευσή τους.

Τα γλυπτά αυτά αποθηκεύτηκαν στο Βρετανικό Μουσείο του Λονδίνου το 1816 και το 1936 τοποθετήθηκαν στην έκθεση Duveen που δημιουργήθηκε γι’ αυτό το σκοπό. Εδώ και δεκαετίες έχουν λάβει χώρα πολλές προσπάθειες για την επιστροφή και την επανένωση των γλυπτών, με σημαντικότερο το αίτημα που ανέπτυξε κατά τη δεκαετία του ?80 ως Υπουργός Πολιτισμού η Μελίνα Μερκούρη.

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε το Βρετανικό Μουσείο τον Απρίλιο του 2007, αναφέρεται ότι δεν προτίθεται να παραχωρήσει την κυριότητα των γλυπτών του Παρθενώνα σε ελληνικό μουσείο.

 

Νεότερη ανακοίνωση του Βρετανικού Μουσείου (2009) ανέφερε πως, με την ευκαιρία των εγκαινίων του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, θα ήταν διατεθειμένο να δανείσει τα Ελγίνεια, αρκεί η Ελληνική Κυβέρνηση να αναγνωρίσει το δικαίωμα ιδιοκτησίας τους στο μουσείο. Η Ελληνική Κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση.

Η εν λόγω συλλογή γλυπτών περιλαμβάνει μερικά από τα γλυπτά των αετωμάτων, των μετοπών που απεικονίζουν μάχες μεταξύ των Λαπιθών και των Κενταύρων  , αλλά και της ζωφόρου του Παρθενώνα που κοσμούσε το ανώτερο τμήμα των τοίχων του σηκού του ναού σε όλο τους το μήκος. Ως εκ τούτου, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το ½ από ό,τι απομένει από τη γλυπτική διακόσμηση του Παρθενώνα που διασώθηκε: 75 μέτρα από τα  αρχικά 160 μέτρα, 15 από τις 92 μετόπες, 17 τμηματικές φιγούρες από τα αετώματα, όπως επίσης και άλλα τμήματα της αρχιτεκτονικής.

Τα αποκτήματα του Έλγιν περιλαμβάνουν ακόμη αντικείμενα από άλλα κτίρια της Αθηναϊκής Ακρόπολης: το Ερέχθειο, που μεταβλήθηκε σε ερείπιο κατά τον ελληνικό αγώνα της  ανεξαρτησίας (1821-33), τα Προπύλαια και τον Ναό της Αθηνάς Νίκης. Ο λόρδος Έλγιν πήρε περίπου τα μισά  από τα γλυπτά του Παρθενώνα !

Στη συλλογή των μαρμάρων δόθηκε το όνομα του λόρδου Έλγιν.

Ελπίζουμε και αγωνιωδώς περιμένουμε την επιστροφή των μαρμάρων.

Εμείς οι μαθητές του Α2 τμήματος του 11^ου Λυκείου Περιστερίου εκφράζοντας τους νέους της εποχής μας δε θα πάψουμε ποτέ να έχουμε ως προτεραιότητα στο μυαλό μας την επιστροφή των μαρμάρων! Γιατί αισθανόμαστε ότι η μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά που μας άφησαν οι πρόγονοί μας,  μας δημιουργεί το χρέος της διαφύλαξής της!

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΥΛΗΣ:

ΚΟΡΝΙΖΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ( μαθήτρια Α2)

ΣΙΜΙΝΤΖΗ ΔΩΡΑ ( η φιλόλογος του τμήματος)

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ:

ΣΤΕΦΑΤΟΥ ΕΥΡΥΔΙΚΗ

ΦΑΝΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

ΦΙΤΑΝΙΔΟΥ ΧΡΥΣΑ (μαθήτριες Α2)

ΕΓΡΑΨΑΝ ΟΛΟΙ  ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ Α2:

ΚΑΠΟΥΡΑΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ , ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΚΑΡΠΟΝΤΙΝΗ ΑΡΤΕΜΙΣ , ΚΑΥΚΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΚΟΡΝΙΖΑΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ, ΜΠΑΛΟΥΡΔΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ-ΗΛΙΑΣ

ΠΑΛΑΜΙΔΗΣ ΜΑΡΙΟΣ,ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΟΔΩΡΗΣ

ΠΑΡΑΒΑΪΤΣΗ ΕΛΕΝΗ ,ΠΑΤΣΟΥΡΑΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΡΟΥΣΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ, ΣΤΕΦΑ ΒΟΥΛΑ

ΣΤΕΦΑΤΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ,ΤΡΥΦΩΝΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΤΣΙΓΚΟΣ ΙΠΠΑΡΧΟΣ, ΦΑΝΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ

ΦΙΤΑΝΙΔΟΥ ΧΡΥΣΑ, ΧΑΪΝΤΟΥΤΗ ΚΑΤΙΑ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΚΑΛΛΙΟΠΗ